قرارداد سَلَف یا عقد سَلَف قراردادی است که در آن عرضه‌کننده
بخشی از دارایی پایه را به ازای بهای نقد و مطابق قرارداد سلف به فروش می‌رساند تا
در دوره تحویل به خریدار تسلیم کند. خریدار می‌تواند معادل دارایی پایه خریداری
شده را در یک قرارداد سلف موازی استاندارد به فروش رساند که به این قرارداد نیز به
اختصار سلف می‌گویند. اوراق سلف نوعی صکوک است و امنیت بیشتری نسبت به اوراق
مشارکت دارد. مطابق شریعت اسلام استفاده از این نوع عقد برای برخی کالاها همچون
طلا و سکه به عنوان دارایی پایه مجاز نیست. قراردادهای سلف روشی برای تأمین نیاز
نقدینگی شرکت‌ها از راه جذف سرمایه‌گذاری هستند. از دیگر کاربردهای مهم این اوراق
جبران کسری بودجه دولت‌ها است .سَلَف در لغت به‌معنای پیش‌پرداخت، قبول کردن و
اطاعت نمودن است.
به
عبارت دیگر معامله سلف عبارت است از پیش خرید نقدی محصولات واحدهای تولیدی به قیمت
معین ، بر این اساس یکی از روشهایی که به منظور تامین قسمتی از سرمایه درگردش
واحدهای تولیدی‌به‌کار گرفته می شود (اعم از اینکه مالکیت آنها متعلق به شخص حقیقی
یا حقوقی باشد) پیش خرید نقدی محصولات آنها است .